எனைத் தமிழனாய் தரணியிற் தந்தவளே... தக்கதாய் கல்விஞான் ; கலையாற்றல் ; இனிய கற்பனையேகம் ; கூடவே என்னுயிர்க் கவியோகமும் உள்ழுருக்கிவார்தவளே.. உனையென் உறுமும் தமிழிலோர் கவிநூன்நூர்த்து பூசித்திட என் கலை/கால அன்னையை கால்பிடித்து இரஞ்சும் - இவன் கவிஞர் கலியுகன் கலம் களவாடிய - அவன் பாகிநேயன் ஸ்ரீஆரோன்.!
தாயின் மடியில்
தரணியைக்
கண்டேன்
அன்பும்
அரவணைப்பும்
அவளின் பரிபாசை
என்னழுகை
நொடிகள்தானே
அவளுக்கு மரணவலி
தானுறங்கும் நேரங்கூட
எண்ணமெலாம்
என்னில்தானே!
சுகமாய்
நான்தூங்க
என்சுமை தாங்கிடுவாள்
சுகயீனம்
என்னிலென்றால்
சுகபோகம் வெறுத்திடுவாள்
கண்ணே.. கலைமானே..
செல்லப்பெயர்கள்
கோடிதந்தாள்
கட்டி
அணைக்கையிலே
உச்சிமுகர்ந்து உருகிடுவாள்
உள்ளத்தில்
உயர்த்திவைத்து
தன்னுலகம் என்னில்காண்பாள்
என்சீவனுள்ள
காலமெலாம்
தாயவளைத் தாங்கிடுவேன்
~~~~***~~~~
வரிகள்: சிறி ஆரோன்
(வெண்சீர் வெண்டளை) பிணியில்லாச் சீவியமே பிற்பாடு வாழ்வு பணியீர்ந்து செல்வம் பணிக்கும்! — வணிகம் அழுதாலும் போகாத அத்துணைவி மக்கள் பழுதிலா வாழ...
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக