என் மரணத்திலும்
கஸ்ரம் இல்லை எனக்கு...
அதில்த்தான் உனக்கு
இஸ்ரம் என்றால்...!
***
[on 23 February 2009 at 01:55 / நானுமொருவன் இருக்கிறேன்]
எனைத் தமிழனாய் தரணியிற் தந்தவளே... தக்கதாய் கல்விஞான் ; கலையாற்றல் ; இனிய கற்பனையேகம் ; கூடவே என்னுயிர்க் கவியோகமும் உள்ழுருக்கிவார்தவளே.. உனையென் உறுமும் தமிழிலோர் கவிநூன்நூர்த்து பூசித்திட என் கலை/கால அன்னையை கால்பிடித்து இரஞ்சும் - இவன் கவிஞர் கலியுகன் கலம் களவாடிய - அவன் பாகிநேயன் ஸ்ரீஆரோன்.!
பழுதிலா வாழ்வே பலம்.!
(வெண்சீர் வெண்டளை) பிணியில்லாச் சீவியமே பிற்பாடு வாழ்வு பணியீர்ந்து செல்வம் பணிக்கும்! — வணிகம் அழுதாலும் போகாத அத்துணைவி மக்கள் பழுதிலா வாழ...
-
தங்கத்தில் சரிகை நெய்து என்மேனி போர்த்துமையா, வெள்ளியில் தட்டெடுத்து என்னை நீ தாங்குமையா என்றெனை ஒருக்காலுங்கேளா இல்லாட்டியே. * கூழோ கஞ்சி... -
தமிழுக்கு என்னைத் தின்னக் கொடுத்தேன் மிச்சமின்றி எச்சமின்றி! எத்தனை எத்தனை கருத்தாய் வெற்று நினைவுகளை உறிஞ்சி வரிகளாய் வடிக்கிறாள் இலக்கணமும...
-
மானுடர் சீக்கு அறுந்து சீருடன் சீவனம் கொள்ள ஆருட ஞ்சொல்ல சுகமேகும், கைமருந் அதுவே காயமாற்றும், பூசாரியே ஏகபரிகாரி - என்று ரணமேகிய இருள் வாழ...
